Laboratorio Invisibel

Archive for the ‘Teatro’ Category

1. LUME

A carta do mago enuncia “o comenzo, e inicio dunha etapa. Está conectado co infinito, na mesa posúe os catro elementos, e coa varita na súa man os transforma, ou sexa é o poder para trasformar os elementos que posuímos nós. Á mesa fáltalle unha pata, elo amosa o sutil do mago, xa que nós vivimos en tres dimensións pero non logramos ver a cuarta dimension, ésta está oculta. O Mago, somos nós cos pés na terra e a cabeza conectada co infinito. Representa: axilidade mental, transmutación, capacidade de transformar os elementos segundo a nosa necesidade. A clave do mago é: Inicio e transformación. Está rexido polo planeta Mercurio“. Agora ben, podemos pensar cómo se exerce este dispositivo. Dicir e ver. Ver e dicir. Cabe unha hermenéutica deste dispositivo? Ou ben a hermenéutica mesma crea de por si un novo dispositivo, transforma os mecanismos de enunciación e os abre a novos campos, territorios, escenas ainda por pensar?

Ler o resto desta entrada »

informe invisibel

Hola amigxs de la Invisíbel, os presento un breve texto que escribí como informe acerca de mis impresiones personales y conclusiones provisionales sobre la investigación cultura/espectáculo que andamos llevando por este laboratorio invisibel. Espero que nos sirva para avanzar en esta investig-acción. Muchos abrazos.

Ler o resto desta entrada »

fractal-PsytripAclaramos previamente que o que a continuação se diz sobre a Imagem, não corresponde a qualquer tipo de imagem senão a uma muito concreta; que vem determinada sobretudo pelo modo de produção e aparição. Trata-se da Imagem que não é ilustrativa, nem representativa, que não trata de reunir ou fazer síntese de conteúdos de enunciação nem aparece pelo mesmo subordinada a uma lógica racional… Pela contra, falamos da imagem que se impõe inconscientemente, que surge, inevitavelmente, inesperadamente do abismo e da fractura, da crise do pensamento, com furiosa necessidade. Há, nesta aparição da imagem pois, algo trágico, e falaremos de certo da tragédia; mais também temos que ir um pouco além da mesma para articular definitivamente uma superfície positiva e transmutada das forças destrutoras que dominam ainda a tragédia. O que se pretende é delinear as condições nas que uma nova forma de producir a imagem podem dar lugar a uma transformação geral de nós mesmos e incluso, dar lugar à criação e constituição duma comunidade nova, por-vir, uma comunidade que pensa a Imagem, que assiste à Imagem, que está ante a Imagem e configura nela novas potencialidades do pensar, novas territorialidades, tanto lógicas como imaginárias; territorialidades que a Imagem suporta no limite do insuportável. A partir de aqui o que se exige é uma nova relação e compreensão da teoria e do teórico com o Espectáculo, assim como uma reformulação, nesta linha, das artes contemporâneas nas que a Performance aparece como instante crítico do mesianismo  judaico-cristã.

Ler o resto desta entrada »

Cuelgo un fragmento del libro Diferencia y Repetición, en donde Gilles Deleuze habla sobre Antonin Artaud. El texto va acompañado de un comentario de Man Hauser.

Deleuze en Diferencia e Repetición (páx. 226 ed. Amorrortu)

Nada máis ilustrativo que o intercambio de cartas entre Jaques Rivière e Antonin Artaud. Rivière mantén a imaxe dunha función pensante autónoma, dotada dunha natureza e unha vontade de dereito. Por suposto, temos enormes dificultades de feito para pensar: falta de método, técnica ou aplicación, e ata falta de saúde. Mais se trata de afortunadas dificultades: non soamente porque impiden á natureza do pensamento devorar a nosa propia natureza, non soamente porque poñen ao pensamento en relación con obstáculos que son outros tantos “feitos” sen os cales non chegaría a orientarse; senón porque os nosos esforzos por superalos permítennos manter un ideal do eu [moi] no pensamento puro, como un “grado superior de identidade a nós mesmos”, a través de tódalas variacións, diferencias e desigualdades que non deixan de afectarnos feito. O lector verifica asombrado, que, canto máis preto se cre Rivière a Artaud, canto máis cre comprendelo, máis se alonxa del e fala doutra cousa. Rara vez houbo un malentendido semellante. Pois Artaud non fala simplemente do seu caso, senón que xa presinte –nas súas cartas de xuventude- que o seu caso o pon en presencia dun proceso xeneralizado de pensamento que xa non pode refuxiarse baixo a imaxe dogmática que inspira seguridade e se confunde, pola contra, coa destrucción completa desa imaxe. Por iso as dificultades que di experimentar non deben ser comprendidas como feitos, senón como dificultades de dereito que concernen e afectan á esencia do que significa pensar. Artaud di que o problema (para el) non é orientar o seu pensamento nin mellorar a expresión do que pensa, nin adquirir aplicación e método, ou perfeccionar os seus poemas, senón simplemente chegar a pensar algo. Esa é para el a única “obra” concebíbel; supón un impulso, unha compulsión a pensar que pasa por todo tipo de bifurcacións, que parte dos nervios e se comunica ao alma para chegar ao pensamento.

Ler o resto desta entrada »

Cuelgo a continuación una recopilación de textos e información acerca de Artaud y Brecht, útiles para el desarrollo discursivo que mantenemos alrededor de las categorías de espectáculo y pedagogía.

Antonin Artaud (1896-1948)

artaud01Wikipedia:

Textos:

brecht

Bertolt Brecht (1898-1956)

Wikipedia: